خوشم میاد که زودی می‌فهمم

خوشم میاد وقتی یه نفر دم از عاشقی میزنه، بعد یه مدت میفهمم که حرفاش آش و کشکه. یعنی الکیه و طرف هم رو دل میکنه.

خوشم میاد وقتی یه نفر میگه بی تو نمی‌تونم نفس بکشم بعد یه مدت میفهمم که اون موقع سرش زیر پتو بوده و نفس بهش نرسیده.

خوشم میاد وقتی یه نفر میگه به تو دلم هستی پس زیاد دلمو نلرزون بعد یه مدت میفهمم که به خاطر بستنی های زیاد که با دوستاش خوردن رو دل کرده و دل درد گرفته.

خوشم میاد وقتی یه نفر میگه اشک چشاتم، پس پلک نزن که چشات نیوفتم. بعد یه مدت میفهمم که من اشکی نریختم (اون گرد و غبار بوده که تو چشام رفته)

کلا خوشم میاد که حرف جدیدی نیس و همه حرفا تکراری شده.

آخه دوس داشتن واقعی کجاست؟ چرا این روزا کسی واس یکی دیگه تب نمی کنه؟ من که دنبالشتم و مطمئنم که جوینده یابنده‌اس. حالا اون منو پیدا نکرده ولی من غافلگیرش میکنم و پیداش میکنم.

قضیه برمیگرده به "جواب منفی به سبکی خاص" ولی خیالی نیس دنیا، برگرد تا دورت بگردیم