وبی جان غصه نخور

ازین که نیستم ینی هستم ولی آنقد درگیرم که یادت نمی کنم

ازین که هستم ینی خودم نیستم، آنقد چیز روحی میشم که فورا یادت میکنم 

تو بگو وبلاگ جان چرا در مدت کوتاه، این دنیا چشمایمان رو باز کرد و دست افراد را برایمان رو کرد.

آیا این افراد بد بودند یا من آنها بد میبینم؟

چرا همه تعریف خوبی هایش را میکنن ولی من چیزی را نمی بینم چرا نگاهم با بقیه فرق داره

-------------------

خصوصی نوشت:

این درد دلی بود با وبلاگم. نباس منو با خودت یا شرایطمو با شرایط خودت مقایسه کنی

چون نه هم سن و سالت هستم نه هم وزن و هیکلت

خیلی دوس دارم همین افراد رو بیشتر کشف کنم، بازم شیطنت به سراغم اومده میخام این چند مدت که سرم خلوت شده یه پروژه ای رو شروع کنم البته واس کشفیات همین ادماس که گفتما