چرا تبعیض!!!

نمی دونم چرا بعضی از خونواده ها در قبال بچه هاشون مسئول نیستن. فقط تونستن اونا رو بدنیا بیارن ولی بزرگ شدن و مستقل شدنشون دست خدا باشه.

مگه خدا چه گناهی داره که ....

کل مطلب اینه که اکثراً تو بعضی از خونواده‌ها مخصوصا اونایی که پسر داشته باشن و موقع ازدواجشون هم باشه، اصلاً بهش توجه و محبت نمی‌کنن و میگن هر وقت مستقل شدی و تونستی رو پای خودت وایسی بعداً حرف زن گرفتن و عروسی رو بزن.

2تا نمونه بارزشو تو همین مدت دیدم.

1. پسری که متولد 64 بود و مشغول درس و دانشگاه با دختری آشنا شد که متولد 65 بود و قول و قرار ازدواجو بهم دادن . از یه طرف پسر بی‌پول و بیکار و از طرفی هم دختره بی‌پول و بیکارتر. پدر داماد خودشو مسئول پسرش دونست و اونو به یکی از دوستاش معرفی کرد (این از درآمد و کارش) بعد کرایه یکسال از خونشونو هم خودش متقبل شد (اینم از خونه‌اش) و اینجوری شد که به سلامتی یه هفته دیگه عروسیشونه.

2. پسری که متولد 61 بود و درس خوندن رو بوسید و گذاشت کنار و با دختری آشنا شد که حوالی 64 یا 65 بود و بهم دیگه قول و قرار ازدواجو دادن. از یه طرف پسر مشغول کار (ولی با درآمد کم و توقع بالا) و از طرف دیگه دختره مشغول به کار (ولی با درآمد کم و توقع پایین). حالا پدر داماد خواسته که پسر به این گندگی رو لوس نکنه، بهش گفته باید مستقل شی و خودت بفکر آینده باشی و تا وقتی که ازت مطمئن نباشم که بتونی یه نفر دیگه رو خرج بدی، اصلا بهش فک نکن. حالا سه سال هم گذشته و خبری از ازدواج و این لوس بازیا نیس. و این دو نفر با توجه به حرفای پدر داماد از هم جدا شدن و احتمال زیاد داره که پسره به راههای خلاف بره. و شایدم تا حالا از غصه معتاد شده (البته اگه عاشق بوده باشن).

حالا مثلا چه اتفاقی می‌افته که کمی پر و بال جوونارو بگیریم که راحت برن سر زندگیشون. آخه انصاف کجا رفته. آخه کی گفته همه با هم یکی هستیم و شرایطمون با هم یکیه.

شما از کدوم دسته هستید؟ مثال 1 یا 2؟