بعد از افسردگی و عملی شدن

خدایی خیلی برام جالبه، اینسانی که شکست عشقی، مشقی داشته کمی گوشه گیر- اروم- خلاصه در یک کلمه مرده متحرک میشه ولی من دقیقا خلاف این گفته رو اثبات میکنم. خیلی شلوغ و پر خنده شدم نکنه من دیونه شدم

ساعت 8 الی 11: سخنرانی آقای رئیس و جلسه گذاشتن برای من و آقای مدیر داخلی

ساعت 11 الی 12: عین فرفره تو شرکت چرخیدن و چک نوشتن و سند زدن

ساعت 12 الی 3: رو یادم نمیاد خلاصه مشغول بکار بودیم

ساعت 3: تل زدم خونه که آمار بگیرم دیدم داداشم جواب داد و ادای داماد کوچیکمون رو در میاره. آخه تکیه کلامش تو سلام و علیک گفتن خیلی خنده داره.منم از خدا خواسته و دنبال بهانه بازم زدم زیر خنده البته به جون خودم رو ویبره بود و صدایی ازم نبود فقط صندلی خودش تکون میخورد.

این آقای مدیر داخلیمون هم ادم خیلی خنده داریه. بهش گفتن چک رو به اسم ساسان بنویسم یا سامان ؟ گفت چی؟ (دقیقا همین شکلی بود) منم قیافه شو که دیدم تو دلم ریسه رفتم و به بهانه تل زدم به خانوم منشی تل زدم که خنده یادم بره وقتی بهش گفتم قرارداد به اسم ساسان یا سامان، در جواب گفت سیامک و دیگه نتونستم جلو خودمو بگیره و چنان خنده ای کردم که انگار نفسم بالا نمیاد و اگه کسی میدید میگفت که الان میمیره. خیلی وحشتناک بود کبود شده بودم و گوشی هنوز دستم بود نه می تونستم حرف بزنم و نه اینکه از جام بلند شم.

خلاصه تعریف کردنش خیلی هیجان نداره ولی نمی دونم چی شد که تا ساعت 4 از خنده به خودم میپیچیدم

ساعت 4 رفتم جایی که به دلیل مخاطبین خاص نمیشه بگم که کجا ولی جای خوب و با صفایی بود البته واس دیدار اولی عیب بود که دست خالی برم بنابراین هدیه هم مناسبت نداشت پس تصمیم گرفتم که گل ببرم. چند شاخه گل قرمز و صورتی برداشتم و به گل فروش سفارش دادم که شیک تزئین کنه حتی اکلیل هم زد. تو دلم گفتم الان 12هزار تومنی میشه چون خیلی خوشکل شده بود. جالبه وقتی بهش گفتم چقدر میشه گفت 5هزار تومن، خواستم که پول رو حساب کنم دیدم که 200تومن بیشتر تو کیفم نیس. خشکم زده بود داشتم از خجالت میمردم که چشم به کارت افتاد بهش گفتم که ببخشید کارت خوان دارید گفت بله و قضیه به خوبی و خوشی تموم شد.

ساعت 5 با مامانم اینا هماهنگ شدیم که بریم واس دندانپزشکی، دکتر ازم پرسید واس چی اومدی؟ خواستم بگم اومدم عروستون بشم که دیدم فضا مناسب نیس. هیچی دیگه واسم نوشت که از دندونام عکس بگیرم

ساعت 5.5: وارد رادیولوژی شدیم و خلاصه بعد از کلی معطلی، نوبت به من رسید و رفتم که عکس رو بگیرم دیدم که گفت این چیز رو گاز بگیر و تکون نخور. منم اون چیز رو دیدم و حرکات و دسته گلایی که به آب داده بودم رو مجسم کردم یهویی بازم تو دلم ریسه رفتم. حالا خوبیش این بود که خانومه هی میگفت تکون نخوری. اولش که عکسم خوب نشده بود و خدا رو شکر تو عکس دومی چنان اون چیز رو گاز گرفته بودم که گفتم الان از جاش کنده میشه.

و اما ساعت 6 وقتی که به آخرین مقصدمون رسیدیم خیلی خوشحال شدم. بله اونجا جایی نبود جز مطب آقای دکتر، دکتر خیلی خوبی بود. خیلی مهربون بود ادم دوس داشت همینجوری بشینه کنار دستش و باهاش فارسی حرف بزنه. کاش یکی از استادهای ما بود. کچل و مهربون و مهربون و مهربون.

حالا بعدا میگم که چه دکتری بود . برام آزمایش نوشت که انجام بدم یکیش همین ازمایش خون بود. بهش گفتم واس گروه خونی ایناست گفت نه واس کم خونی یا هر چیز دیگه ای که به خون مربوط باشه.

حالا دیگه قراره عمل بشم. بیرون اومدن از اتاق عمل دیگه دست خداست. شما می مونید و این وبلاگم. خواهشا هر وقت اومدین آب تو گلدون اون گل های بالای وب رو عوض کنید.