این همه با امید زندگی کردیم آخرش فهمیدیم که رویا برام مونده
اومدیم رویامونو بزرگ کنیم دیدیم که ارزش نداره
الان آرمان هستش که باهم مونده اگه بشه بهش برسم دیگه همه چی حله
----------------------
پ.ن:
آجی فرنگیمون امروز راهی سفر شد و برگشت به کشور کانگروها
انقدر دوس دارم که مثل قبل به روزگارم هیجان بدم ولی انگار هیجان هم مرده. چیزی ذوق مرگمان نمیکند.
خیلی دوس دارم با کارام دیگران رو حرص بدم واسم هیجان داره
چی شده
میگم شمام برو یه تست روان شناسی بده...
آخه از حرص دادن مردم چه لذتی میبری؟!؟!؟
من فقط فک میکردم خودم به پارانویا مبتلا هستم...نگو دوستان هم از انواع دیگرش رو دارند...
بی خیال...شوخی بود...
برو دنبال آرمانت...حتما بهش میرسی...
واگیری بود
منم ا شما گرفتم
بس که مطالب شما رو خوندم رو اعصاب ما تاثیر گذاشت
حالا کی گفته اسمش ارمانه
چرا حرف دهن ادم میزارید
دو خط اولی که حاج علی گفت...
حرصی...
حرص ده...
حرص پراکن...
حرص دربیارنده...
ای...
قیافه شو!
مگه قیافم چشه؟
دختر به این مهربونی ندیدین
ایشااله بسلامتی ...
سلامت باشین